Η οστεοαρθρίτιδα, η πιο κοινή διαταραχή του μυοσκελετικού συστήματος, χαρακτηρίζεται από αργό και βαθμιαίο εκφυλισμό του χόνδρου των αρθρώσεων. Επιπρόσθετα, μπορεί να υπάρχουν αλλαγές στον υποχόνδριο ιστό και πολλαπλασιασμός του οστού μέσα στην αρθρωση (σχηματισμός οστεοφύτων). Η αρθρική μεμβάνη που περιβάλλει τους ιστους μπορεί να είναι κατά διαστήματα ερεθισμένη προκαλώντας φλεγμονή στην περιοχής. Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος εμφανίζεται ακτινολογικά στο 1/3 περίπου των ηλικιωμένων και έχει αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης στις μεγαλύτερες ηλικίες. Γενετικοί παράγοντες συνεπικουρούν στην εμφάνιση της πάθησης και η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει συχνότερα τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου αποτελούν η παχυσαρκία, παλαιότεροι τραυματισμοί στο γόνατο και επαγγέλματα που σχετίζονται με παρατεταμένα βαθιά καθίματα.
Κλινικά χαρακτηριστικά
Τα κλινικά χαρακτηριστικά της οστεοαρθρίτιδας γόνατος περιλαμβάνουν πόνο, δυσκαμψία και τελικά μείωση της καθημερινής λειτουργικότητας, η οποία πολλές φορές επηρεάζεται από την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας. Τα συμπτώματα των ασθενών συχνά είναι η μειωμένη κινητικότητα της άρθρωσης, η μειωμένη μυϊκή δύναμη, το οίδημα, η αστάθεια της άρθρωσης, και οι κριγμοί. Συχνά εντοπίζονται ακτινογραφικές ανωμαλίες οι οποίες δεν συμβαδίζουν πάντα με τις αντίστοιχες αναφορές για πόνο, δυσκαμψία και έλλειψη κινητικότητας των αρθρώσεων.
Ο ρόλος του/της φυσικοθεραπευτή/-τριας
Ο ρόλος του/της φυσικοθεραπευτή/-τριας είναι σημαντικός σε διάφορα στάδια της πάθησης καθώς μπορεί να προσφέρει ανακούφιση των συμπτωμάτων του/της ασθενή/-ούς και να τον/την καθοδηγήσει ως προς τη διαχείρησή τους κατά την καθημερινότητα. Η φυσικοθεραπεία δεν μπορεί να επηρεάσει την ακτινολογική πορεία εξέλιξης της οστεοαρθρίτιδας αλλά μπορεί να τροποποιήσει κάποιες συνέπειες της διαταραχής της όπως ειναι ο περιορισμός των δραστηριοτήτων ή η μειωμένη αντοχή στην άσκηση. Οι φυσικοθεραπευτές/-τριες μπορούν επίσης να συνδράμουν κατά την περίοδο πριν και μετά από την χειρουργική επέμβαση της οστεοαρθρίτιδας στοχεύοντας στην καλή προετοιμασία του/της ασθενή/-ούς πριν την επέμβαση και στην ενίσχυση της λειτουργικότητάς του/της κατά την επιστροφή του/της στο σπίτι.
Θεραπεία
Θεραπεία που να εξαλείφει την πάθηση δεν έχει βρεθεί και οι κύριες συνιστώσες της συντηρητικής αντιμετώπισης περιλαμβάνουν γενικές οδηγίες για αλλαγή του τρόπου ζωής όπου χρειάζεται, μείωση του σωματικού βάρους, φαρμακευτική αγωγή και άσκηση. Ωστόσο, αν οι μέθοδοι αυτές αποτύχουν ο/η ασθενής μπορεί να οδηγηθεί στο χειρουργείο.
Θεραπευτικό πλάνο
Το θεραπευτικό πλάνο συμπεριλαμβάνει τους φυσικοθεραπευτικους στόχους που δομούνται έπειτα από την κοινή συμφωνια θεραπευτή/-τριας-ασθενή/-ούς. Η συχνότητα και η διάρκεια της θεραπείας ποικίλει ανάλογα με τις περιοριστικές συνθήκες, τις δυνατότητες αλλά και τις εξατομικευμένες ανάγκες του/της εκάστοτε ασθενή/-ούς.
Οι φυσικοθεραπευτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν εξατομικευμένη άσκηση υπό την επίβλεψη του/της φυσικοθεραπευτή/-τριας, η οποία αποδεδειγμένα προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο και βελτιώνει τη φυσική κατάσταση του/της πάσχοντα/-ουσας. Τα προγράμματα περιλαμβάνουν αερόβια άσκηση, μυική ενδυνάμωση, ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας ανάλογα με τις ανάγκες του/της εκάστοτε ασθενή/-ούς (1-5).
Η ακριβής ενημέρωση του/της ασθενή/-ούς γύρω από την πάθησή του/της και η εκπαίδευση του/της ως προς τη διαχείριση των συμπτωμάτων σε συνδυασμό με τις κατάλληλες ψυχο-εκπαιδευτικές μεθόδους από έμπειρους/-ες φυσικοθεραπευτές/-τριες χρησιμοποιούνται επίσης στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Ο συνδυασμός της εκπαίδευσης του/της ασθενή/-ούς μαζι με τη θεραπευτική άσκηση έχει αποδειχθεί αποτελεσματικός στην ανακούφιση του πόνου, τη βελτίωση της ψυχολογίας και τις σωματικές αποδόσεις του/της πάσχοντα/-ουσας (6-10).
Σε συνδιασμό με την άσκηση, οι εξειδικευμένοι/-εςφυσικοθεραπευτές/-τριες χρησιμοποιούν ειδικες τεχνικές κινητοποίησης οι οποίες δρουν αποτελεσματικά στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση του εύρους κίνησης και της λειτουργίας του γόνατος (11-13).
Τα φυσικά μέσα που χρησιμοποιούν οι φυσικοθεραπευτές/-τριες για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της οστεοαρθρίτιδας ποικίλλουν. Ενδεικτικά κάποια από αυτά είναι ο υπέρηχος,η θερμοθεραπεία, η κρυοθεραπεία, το λειζερ και τα tens. Ωστόσο, σε καταστάσεις ισχυρού πόνου αποδεδειγμένη και μόνο προσωρινή αποτελεσματικότητα φαίνεται να έχει μόνο ο ηλεκτρομυικός ερεθισμός (tens) ο οποίος χρησιμοποιείται και για την προετοιμασία της αρθρωση για άσκηση (14-17).
Η χρήση ορθωτικών πελμάτων ή άλλων βοηθημάτων στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας γόνατος είναι προεραιτική αλλά χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και σημασίας. Η εμβιομηχανική ανάλυση της άρθρωσης του γόνατος με οστεοαρθρίτιδα έχει δείξει ότι οι οστικές αλλαγές και αλλοιώσεις που προκαλούνται εξαιτίας της πάθησης οδηγούν τον/την ασθενή στην ανάπτυξη του φαινομένου της βλαισότητας στα γόνατα η οποία με τη σειρά της επηρεάζει την εμβιομηχανική άλλων αρθρώσεων, όπως αυτή του άκρου πόδα, και τελικα οδηγούν στην υιοθέτηση ενός τελείως διαφορετικού ανταλγικού προτύπου βάδισης από τον/την πάσχοντα/-ουσα.
Τα ειδικά σχεδιασμένα ορθωτικά βοηθήματα παρεχουν στους/στις ασθενείς το μέγιστο θεραπευτικό όφελος και ταυτόχρονα μειώνουν στο ελάχιστο το ρίσκο ενός νέου τραυματισμού (18-21).
Η έρευνα έχει δείξει ότι η χρήση taping έχει θετική επίδραση στην ανακουφιση του πόνου σε ασθενεις με οστεοαρθρίτιδα γόνατος και είναι χρήσιμο να συνδυάζεται με λειτουργική θεραπευτική άσκηση και εκπαιδευση του/της ασθενή/-ούς (22,23).
Η θεραπεία ολοκληρώνεται εφόσον οι στόχοι έχουν επιτευχθεί και ο/η ασθενής λαμβάνει οδηγίες σχετικά με το πώς θα διατηρήσει και θα ενισχύσει τα θεραπευτικά αποτελέσματα μετά το πέρας των συνεδριών.
Αναφορές